Wyrok
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Szczecinie
z dnia 21 czerwca 2006 r.
I SA/Sz 80/06

Teza

Gdyby strona nie dołączyła opinii rzeczoznawcy samochodowego do zgłoszenia celnego, to organ celny mógłby powołać w sprawie biegłego rzeczoznawcę samochodowego, który wyceniłby sprowadzony pojazd i wówczas, ta opinia stanowiłaby dowód w sprawie, który umożliwiłby organowi celnemu ustalenie wartości celnej sprowadzonego przez stronę towaru. Natomiast późniejsze, tj. po dacie dokonania odprawy celnej towaru, kwestionowanie przez stronę wydanej przez "niejako" jej rzeczoznawcę opinii, nie może odnieść oczekiwanego efektu w postaci odrzucenia tej opinii, jako dowodu w sprawie, gdyż organ celny po dacie dokonania odprawy celnej nie miałby żadnej możliwości ustalenia stanu sprowadzonego pojazdu na dzień jego wprowadzenia na polski obszar celny, tym bardziej, że strona dokonała nakładów na ten pojazd, po jego wprowadzeniu na polski obszar celny.

Ordynacja podatkowa, Art. 191

Kodeks celny, Art. 23 § 7, Art. 29 § 1, Art. 85 § 1

Skład sądu

Marian Jaździński (przewodniczący)
Alicja Polańska (sprawozdawca)
Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia (...), nr (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) o nr (...) Naczelnik Urzędu Celnego uznał zgłoszenie celne zawarte w dokumencie celnym z dnia (...) JDA SAD nr (...) za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej i wartość celną towaru określił na kwotę (...).

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że w dniu (...) Agencja Celna C działająca z upoważnienia I.K., zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym używany samochód osobowy marki (...), wyprodukowany w (...) roku, o nr nadwozia (...), o pojemności skokowej silnika (...). Do zgłoszenia celnego załączono m.in. fakturę z dnia (...) o nr (...) dotyczącą zakupu tego pojazdu za kwotę (...), deklarację wartości celnej, dowód rejestracyjny o nr (...), zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu oraz opinię techniczną nr (...) z dnia (...). Jak wynika dalej z uzasadnienia tej decyzji, Naczelnik Urzędu Celnego, pierwszą z dwóch wydanych w tej sprawie decyzji, tj. z dnia (...) o nr (...) uznał ww. zgłoszenie celne za nieprawidłowe i określił wartość celną pojazdu, na podstawie przepisu art. 29 § 1 w związku z art. 23 § 7 Kodeksu celnego, na kwotę (...), jednak decyzja ta, w wyniku uwzględnienia odwołania I.K., została uchylona w całości przez Dyrektora Izby Celnej decyzją z dnia (...), nr (...), a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ celny I instancji z powodu konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie szerszym niż uzupełniający, w szczególności zaś, w celu udokumentowania przyczyn zakwestionowana wartości celnej oraz przeprowadzenia postępowania zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej. Po przeprowadzeniu ponownie postępowania celnego, Naczelnik Urzędu Celnego wydał wskazaną na wstępie decyzję z dnia w dniu (...).

Uzasadniając swoje kolejne rozstrzygnięcie, Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, że - mając na uwadze następujące zestawienie: wartość pojazdu (...), rocznik (...), cena (...) oraz wartość pojazdu (...), rocznik (...), cena (...) - wartość podana w umowie sprzedaży z dnia (...) nie odzwierciedla rzeczywistej wartości towaru będącego przedmiotem postępowania, dlatego należało, na podstawie przepisu art. 23 § 7 Kodeksu celnego, zakwestionować deklarowaną wartość celną przywiezionego przez I.K. pojazdu używanego, gdyż nie można przyjąć podaną w umowie wartość za wartość transakcyjną, o której mowa jest w przepisie art. 23 § 1 Kodeksu celnego. Ocena wiarygodności ceny transakcyjnej została oparta na podstawie danych dotyczących kształtowania się cen pojazdów na rynku eksportera, a weryfikacja została dokonana na podstawie danych zawartych w katalogu Schwacke Liste z (...) str. (...), dotyczącego pojazdu m-ki (...). Konsekwencją zaś niezaakceptowania ceny transakcyjnej, jest ustalenie jej z wykorzystaniem metod zastępczych, wskazanych kolejno w przepisach art. 25 - 29 Kodeksu celnego. Ze względu jednak na to, iż importowany samochód jest pojazdem używanym, nie można w stosunku do niego zastosować metod określonych w przepisach art. 25-28 Kodeksu celnego, tj. np. dotyczących towaru identycznego, czy towaru podobnego, można natomiast zastosować metodę tzw. ostatniej szansy, uregulowaną w przepisie art. 29 Kodeksu celnego, w ramach której powinny być stosowane metody wcześniejsze, jednakże z rozsądną elastycznością. W tej sprawie za wartość bazową przyjęto zatem wartość pojazdu z opinii biegłego nr (...) z dnia (...) w kwocie (...). Przy ustaleniu natomiast wartości celnej pojazdu od wartości bazowej odjęto elementy składające się na strukturę ceny rynkowej towaru wprowadzonego na polski obszar celny w sposób następujący:

- wartość rynkowa pojazdu: (...),

- wartość pojazdu po odliczeniu marży: (...) -10% marży = (...),

- wartość pojazdu po odliczeniu podatku VAT: (...) - 22% VAT = (...),

- wartość pojazdu po odliczeniu podatku akcyzowego: (...) - 3,1% = (...).

Tak otrzymana wartość w wysokości (...) stanowi wartość celną towaru na bazie franco - granica, zawierającą zagraniczne koszty transportu towaru, stwierdził w konkluzji decyzji Naczelnik Urzędu Celnego.

Nie zgadzając się powyższą decyzją, I.K. wniósł od niej do Dyrektora Izby Celnej odwołanie z dnia (...), w którym zawnioskował o uchylenie decyzji organu celnego I instancji i nakazanie powtórnego rozpatrzenia sprawy. Uzasadniając zaś swoje odwołanie, wskazał, że dokonał zakupu pojazdu za granicą w stanie wskazującym na jego intensywną eksploatację. Stan techniczny, wygląd zewnętrzny oraz stan wnętrza dowodziły, iż był on tak intensywnie eksploatowany oraz w sposób niepraktykowany przez normalnego użytkownika, a szczególnie, gdy tym użytkownikiem nie jest właściciel pojazdu i podejrzewa, że ten stan pojazdu wynikał z faktu, iż pojazd ten był w krótkim okresie, intensywnie i w sposób niechlujny użytkowany przez poszczególne podmioty, biorące ten pojazd od firmy wypożyczającej pojazdy samochodowe. I.K. zarzucił następnie organowi I instancji, że organ ten naruszył przepis art. 29 § 1 Kodeksu celnego uznając, iż rzeczywista wartość towaru, to wartość wskazana w katalogach niemieckich dla podobnych towarów używanych, sprzedawanych na terytorium kraju eksportu oraz zarzucił naruszenie przepisu art. 85 § 1 Kodeksu celnego poprzez pominiecie zasady, iż należności przywozowe są wymagalne wg stanu towaru w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego i nieustalenie stanu towaru w dniu zgłoszenia go do odprawy celnej. Ponadto, I.K. zarzucił naruszenie przez organ celny I instancji przepisu art. 188 Ordynacji podatkowej poprzez załączenie, jako dowód w prowadzonym postępowaniu celnym, materiału w postaci kserokopii dwóch stron katalogu niemieckiego "Schwacke Liste", których treść w języku niemieckim nie została przetłumaczona na język polski.

W wyniku rozpoznania odwołania I.K., Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia (...), nr (...) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podzielił prawidłowość poczynionych w sprawie przez organ I instancji ustaleń faktycznych i dokonanej oceny prawnej. W szczególności zaś organ ten wskazał, że przepis art. 23 § 7 Kodeksu celnego, stanowi, że wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną w wypadku, gdy organ celny z uzasadnionych przyczyn zakwestionował wiarygodność i dokładność informacji lub dokumentów służących do określenia wartości celnej, które należy dołączyć do zgłoszenia celnego, albo, gdy nie zostaną one przedstawione przez zgłaszającego. Podstawą zakwestionowania wiarygodności danych zawartych w przedłożonej przez I.K. do zgłoszenia celnego umowie z dnia (...) była niska cena sprowadzonego pojazdu w stosunku do jego wartości rynkowej. Dlatego też, w celu ustalenia, czy deklarowana wartość transakcyjna nie została zaniżona organ celny I instancji prawidłowo posłużył się katalogami obrazującymi ceny rynkowe tego typu pojazdów w kraju pochodzenia towaru. Jednym z najbardziej znanych, popularnych i ogólnie dostępnych wydawnictw zajmujących się publikacją notowań sprzedaży i zakupu pojazdów używanych jest katalog Eurotax firmy Eurotax Holding AG reprezentowanej w Polsce przez Sp. z o.o. A. Notowania publikowane przez tą firmę są wynikiem analiz prowadzonych na reprezentatywnej próbie pojazdów używanych z konkretnego kraju. Notowania takie dostępne są w formie drukowanej (katalogi) i elektronicznej (programy komputerowe, strony www). Katalogi obejmujące swoim zasięgiem notowania rynku polskiego noszą nazwę Eurotax Informator Rynkowy, zaś ich odpowiednikiem na rynku niemieckim jest katalog o nazwie Eurotax Schwacke Liste. W sprawie tej, wysokość cen sprzedaży na rynku niemieckim tego typu pojazdów, jak sprowadzony do kraju, potwierdza jednoznacznie zasadność zakwestionowania wartości deklarowanej przez stronę w zgłoszeniu celnym. Z katalogu Eurotax Schwacke Liste 8/2002 wynika, że na rynku niemieckim, samochód osobowy m-ki (...) wyprodukowany w roku (...) (brak notowań z rocznika (...) o pojemności silnika (...) został wyceniony na kwotę (...). Wobec tego, wartość transakcyjną w kwocie (...), wynikającą z umowy sprzedaży z dnia (...) przedłożonej do zgłoszenia celnego, uznać należało za zaniżoną i nieodzwierciedlającą faktycznej wartości rynkowej pojazdu. Rozbieżność pomiędzy wartością wykazaną przez stronę, a cenami rynkowymi tego typu pojazdów ma charakter rażącej dysproporcji, gdyż sięgającej 54% i to dla rocznika starszego, co w rezultacie, w pełni uzasadnia zanegowanie deklarowanej wartości oraz ustalenie właściwej wartości celnej na podstawie przepisu art. 29 § 1 Kodeksu celnego. Tak więc, wbrew zarzutom odwołania, organ celny I instancji nie naruszył przepisu art. 29 § 1 Kodeksu celnego, gdyż nie ustalił, że rzeczywista wartość towaru, to wartość wskazana w katalogach niemieckich dla podobnych towarów używanych, sprzedawanych na terytorium kraju eksportu. Natomiast notowania zawarte w katalogu niemieckim posłużyły temu organowi do zakwestionowania zadeklarowanej przez stronę wartości transakcyjnej. A w tej sytuacji, konieczne było ustalenie tej wartości, zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 24 § 1 Kodeksu celnego, tj. jedną z metod zastępczych. Słusznie także organ celny I instancji posłużył się metodą tzw. ostatniej szansy, określoną w przepisie art. 29 Kodeksu celnego, gdyż zastosowanie metod wskazanych w przepisach art. 25-28 Kodeksu celnego nie znajdowało uzasadnienia, albowiem sprowadzony pojazd był towarem używanym. Jednak, w przypadku ustalania wartości celnej przywożonych używanych pojazdów samochodowych w oparciu o metodę ostatniej szansy, istnieje możliwość skorzystania z wyspecjalizowanych katalogów lub czasopism zawierających bieżące ceny rynkowe pojazdów na rynku kraju importera. W takim przypadku należy jednak uwzględnić elementy wpływające na jego wartość oraz wziąć pod uwagę to, że ceny te mogą zawierać opłaty i podatki importowe. Ponadto, wskazał dalej organ odwoławczy, zgodnie z przepisem art. 29 § 2 pkt 2 Kodeksu celnego, wartość celna ustalona z zastosowaniem przepisu art. 29 § 1 Kodeksu celnego nie może być określona na podstawie systemu polegającego na przyjmowaniu do ustalenia wartości celnej wyższej z dwóch alternatywnych wartości, dlatego też dokonano analizy notowań dwóch ogólnie dostępnych katalogów zawierających notowania wartości rynkowych na rynku polskim katalogów wydawnictw Eurotax i lnfo-Ekspert, które podają informacje dotyczące średnich cen pojazdów samochodowych, ustalone na podstawie analizy prowadzonej na reprezentatywnej próbie pojazdów używanych z całego kraju, informacje dotyczące danego pojazdu samochodowego uwzględniają spadek ceny w funkcji wieku, przebiegu i stanu technicznego pojazdu. Te katalogi są wykorzystywane nie tylko przez organy celne, ale również przez stowarzyszenia rzeczoznawców techniki samochodowej, towarzystwa ubezpieczeniowe i urzędy skarbowe. Zgodnie z wartościami zawartymi w katalogu lnformator rynkowy samochody osobowe - Pojazdy samochodowe wartości rynkowe lnfo-Ekspert - IX/2002, wartość rynkowa tego typu pojazdu, jak sprowadzony, określona na miesiąc (...) przy standardowym przebiegu, kształtuje się na poziomie (...), a zgodnie z wartościami zawartymi w katalogu Eurotax IX/2002, wartość rynkowa tego typu pojazdu określona na miesiąc (...)., przy standardowym przebiegu, kształtuje się na poziomie (...). Wobec tego, za podstawę określenia wartości celnej sprowadzonego pojazdu należało przyjąć wartość niższą, tj. w wysokości (...), jako w pełni odpowiadającą wymogom przepisu art. 29 Kodeksu celnego. Jednak, z uwagi na to, że powyższe notowania odnoszą się do wartości pojazdów nowych (nieużywanych), wyprodukowanych w roku (...), a w aktach sprawy znajduje się wykonana na zlecenie strony opinia rzeczoznawcy samochodowego Nr (...) z dnia (...) w której podano rzeczywistą wartość rynkową pojazdu na dzień (...) w kwocie (...), to prawidłowo Naczelnik Urzędu Celnego przyjął wartość (...), jako wartość wyjściową (bazową) dla tego pojazdu, służącą do ustalenia wartości celnej pojazdu. Następnie, tak ustaloną wartość rynkową prawidłowo skorygowano o elementy składające się na strukturę ceny rynkowej towaru wprowadzonego na polski obszar celny i wpływające na wartość pojazdu elementy, takie jak: zazwyczaj stosowaną marżę handlową w wysokości 10%, podatki: 22% podatku VAT oraz 3,1% podatku akcyzowego. Taka kalkulacja ustalenia wartości celnej pojazdu, została sporządzona w sposób prawidłowy, zawierała ona bowiem opis oraz szczegółowe wyjaśnienie stopniowego odliczania od wartości rynkowej zawartych w niej elementów (marży handlowej i podatków). Ponadto, organ celny I instancji prawidłowo nie pomniejszył ww. wartości o należności celne, gdyż w przypadku pojazdów pochodzących z Unii Europejskiej, a sprowadzony pojazd takim był, cło nie stanowi elementu wchodzącego w skład struktury ceny rynkowej, bowiem w stosunku do pojazdów pochodzących z krajów Unii Europejskiej stosowana była stawka celna obniżona, która w dniu zgłoszenia pojazdu do procedury dopuszczenia do obrotu wynosiła 0%.

Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia przez organ celny I instancji stanu pojazdu przy ustalaniu jego wartości celnej, organ odwoławczy stwierdził, że wartość wskazana przez rzeczoznawcę samochodowego w opinii dołączonej do zgłoszenia celnego obejmowała kompletną wycenę, odnoszącą się do tego konkretnego pojazdu, a z dokumentów zgromadzonych sprawie, zarówno tych dostarczonych przez stronę, jak i zebranych przez organ celny w trakcie toczącego się postępowania, nie wynikało, iż sprowadzony pojazd posiadał braki w wyposażeniu standardowym, bądź też uszkodzenia mogące mieć istotny wpływ na wartość celną pojazdu, dlatego zarzut strony o naruszeniu przepisu art. 85 § 1 Kodeksu organ ten uznał za nieuzasadniony i niepoparty żadnymi dowodami.

Ustosunkowując się do zarzutu nieprzetłumaczenia załączonych do akt sprawy kserokopii dwóch stron z katalogu niemieckiego "Schwacke Liste", organ odwoławczy wyjaśnił, że załączone do akt sprawy kserokopie tych stron z ww. katalogu nie zawierają żadnego tekstu pisanego w języku niemieckim, wymagającego tłumaczenia, bowiem obejmują one jedynie oznaczenia: marki, modelu pojazdu, parametry techniczne pojazdu, takie jak: pojemność skokowa, liczba cylindrów, moc silnika, rodzaj wykorzystywanego paliwa, oraz ceny tego typu pojazdu na rynku niemieckim, które podzielone zostały na ceny pojazdów nowych - oznaczenie "NP", ceny zakupu po jakich pojazdy odkupywane są od klientów przez firmy niemieckie handlujące samochodami - oznaczenie "EV", oraz ceny sprzedaży po jakich pojazdy odsprzedawane są klientom przez firmy niemieckie handlujące samochodami - oznaczenie "VK". A, zarówno skróty, określające powyższe wartości, jak i pozostałe oznaczenia opisane zostały w sposób wyczerpujący przez organ celny I instancji w piśmie wyjaśniającym z dnia (...) skierowanym do I.K.

Na powyższą decyzję ostateczną Dyrektora Izby Celnej I.K. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w której zarzucił naruszenie przepisów:

1) art. 210 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej w związku z przepisem art. 262 Kodeksu celnego z uwagi na brak rozstrzygnięcia w decyzjach organów celnych obu instancji, które to rozstrzygnięcie jest niezbędnym elementem składowym decyzji,

2) art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej w związku z przepisem art. 262 Kodeksu celnego poprzez niepodanie przyczyn, dla których dowodom przedstawionym przez stronę, organ celny odmówił wiarogodności i w ten sposób naruszył przepis art. 122 w związku z przepisem art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej,

3) art. 181 w związku z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez dopuszczenie, jako dowodu w sprawie, dwóch stron czasopisma obcojęzycznego nieprzetłumaczonego na język polski, przez co nie umożliwiono stronie wypowiedzenie się co do tak prowadzonego dowodu,

4) art. 188 Ordynacji podatkowej w związku z art. 262 Kodeksu celnego poprzez włączenie, jako dowód w prowadzonym postępowaniu celnym, materiału w postaci kserokopii dwóch stron katalogu niemieckiego "Schwacke Liste", które nie zostały przetłumaczone na język polski, co obejmowało żądanie skierowane w dniu (...) do przeprowadzenia dowodu w tej postaci, co narusza zasady generalne dotyczące postępowania celnego, przewidziane w art. 122 Ordynacji podatkowej,

5) art. 29 § 1 Kodeksu celnego, poprzez uznanie, że rzeczywista wartość towaru, to wartość wskazana w katalogach niemieckich dla podobnych towarów używanych, sprzedawanych na terytorium kraju eksportera, brak wyczerpującego uzasadnienia przyczyn zakwestionowania wartości transakcyjnej, jak również brak szczegółowego i przejrzystego sposobu kalkulacji wartości celnej towaru,

6) art. 85 § 1 Kodeksu celnego, poprzez pominięcie zasady, iż należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego i nieustalenie stanu towaru (pojazdu) w dniu zgłoszenia go do odprawy celnej, co jest istotne do zastosowania metody zastępczej, mającej za zadanie ustalenie wartości celnej towaru,

7) art. 65 § 4 pkt 2 lit. b i lit. c Kodeksu celnego, który jest wskazany jako podstawa prawna dokonanego rozstrzygnięcia, pomimo tego, że decyzje organów celnych obu instancji nie wskazują, jaka jest wartość długu celnego przy zastosowaniu orzeczonej procedury celnej.

Argumentacja skargi w istocie powieliła argumentację przedstawioną przez skarżącego w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej nie podzielił zasadności zarzutów podniesionych w skardze i wniósł o jej oddalenie.

W toku postępowania sądowego skarżący I.K. dwukrotnie występował do Sądu z wnioskiem o uzupełnienie brakujących stron przesłanej mu do wiadomości odpowiedzi na skargę Dyrektora Izby Celnej oraz o odroczenie z tego powodu terminu rozprawy wyznaczonej na dzień (...) na termin późniejszy, po raz pierwszy - pismem z dnia (...) o uzupełnienie str. 4 oraz, po raz drugi - pismem z dnia (...)., przesłanym faksem, o uzupełnienie stron: 5, 8, 9 i 10, gdyż - według skarżącego - przesłana, niekompletna odpowiedź Dyrektora Izby Celnej na skargę, uniemożliwia mu zapoznanie się ze stanowiskiem tego organu.

Na rozprawie w dniu 21 czerwca 2006 r. Sąd postanowił odmówić uwzględnienia wniosku skarżącego o odroczenie rozprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wskazanych przez Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie, a zawartych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, jak też w odpowiedzi na skargę.

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny jest powołany do sprawowania w zakresie swojej właściwości kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, co oznacza kontrolę prawidłowości stosowania prawa materialnego, jak również przepisów postępowania administracyjnego, w tym celnego.

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania oznacza to konieczność przeprowadzenia oceny czynności postępowania wyjaśniającego i dokonanych na tej podstawie ustaleń faktycznych oraz prawidłowości zastosowania przepisów prawa materialnego.

Spór w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia wartości celnej sprowadzonego do Polski w dniu (...) przez skarżącego, za pośrednictwem Agencji Celnej C, samochodu osobowego (...) wyprodukowanego w (...) roku, o nr nadwozia (...) i o pojemności skokowej silnika (...), objętego zgłoszeniem celnym zawartym w dokumencie celnym z dnia (...), nr (...). Według skarżącego organy celne wadliwie ustaliły tę wartość na podstawie wartości wskazanej w katalogach niemieckich dla podobnych towarów używanych, sprzedawanych na terytorium kraju eksportera, a ponadto, organy te nie uzasadniły wyczerpująco przyczyn zakwestionowania wartości transakcyjnej, jak również nie wskazały szczegółowego i przejrzystego sposobu kalkulacji ustalonej wartości celnej towaru. Natomiast, według organów celnych, wartość celna sprowadzonego pojazdu ustalona została nie na podstawie wartości pojazdów podobnych wskazanej w katalogach niemieckich, lecz na podstawie opinii wykonanej na wniosek skarżącego przez rzeczoznawcę samochodowego, a załączonej do zgłoszenia celnego. Ponadto, według tych organów, uzasadniły one wyczerpująco w swoich decyzjach przyczyny zakwestionowania wartości transakcyjnej, jak też, bardzo szczegółowo oraz w sposób przejrzysty, przedstawiły skarżącemu kalkulację ustalonej wartości celnej towaru.

Skład orzekający w sprawie w pełni podziela stanowisko organów celnych, co do prawidłowości ustalenia wartości celnej sprowadzonego pojazdu oraz, co do istnienia w sprawie uzasadnionych przyczyn zakwestionowania wartości transakcyjnej tego towaru, jak też uznaje, że przedstawienie przez organy celne sposobu kalkulacji przyjętej wartości celnej towaru było szczegółowe, czytelne i zarazem poprawne. Zaś, zaskarżona decyzja w jej uzasadnieniu w pełni odzwierciedla ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i wyczerpująco wyjaśnia przesłanki podjętego rozstrzygnięcia.

W sprawie tej organ celny I instancji miał pełne podstawy do tego, aby zakwestionować wartość transakcyjną sprowadzonego pojazdu wykazaną w zgłoszeniu celnym i w załączonej do tego zgłoszenia umowie sprzedaży na kwotę (...), skoro z analizy danych zawartych w katalogach niemieckich (samochód pochodził z Niemiec, chociaż krajem wysyłki była Holandia) firmy "Eutotax" wynikało, że wartość pojazdu używanego, o tych samych parametrach technicznych, ale wyprodukowanego rok wcześniej, tj. w (...) a więc starszego od sprowadzonego, była dużo wyższa od wartości pojazdu sprowadzonego i wynosiła (...). Tak więc, prawidłowo organ celny I instancji uznał, że wartość transakcyjna sprowadzonego pojazdu, w stosunku do jego wartości rynkowej, była rażąco zaniżona. W tej sytuacji, na mocy uregulowania określonego w przepisie art. 23 § 7 Kodeksu celnego, wartość transakcyjna pojazdu nie mogła zostać przyjęta za wartość celną, a na organach celnych ciążył obowiązek ustalenia wartości celnej w oparciu o jedną z metod, po sobie następujących, a określonych w przepisach art. 25-29 Kodeksu celnego (art. 24 Kodeksu celnego). Z uwagi na to, że zastosowanie metod wskazanych w przepisach art. 25-28 Kodeksu celnego, nie znajdowało uzasadnienia, to prawidłowo organy te zastosowały tzw. metodę ostatniej szansy, która to metoda daje możliwość korzystania z wyspecjalizowanych katalogów lub czasopism zawierających bieżące ceny rynkowe pojazdów na rynku kraju importera. W takim przypadku jednak organy celne powinny uwzględniając elementy wpływające na jego wartość oraz wziąć pod uwagę okoliczność, że ceny te mogą zawierać opłaty i podatki. Jednak wobec tego, że sprowadzony pojazd został wyprodukowany w (...), zaś katalogowe ceny nie obejmowały pojazdów używanych, a wyprodukowanych w 2002 r., traktując takie pojazdy jako nowe i, jednocześnie, w aktach sprawy znajdowała się, wykonana na zlecenie skarżącego, opinia rzeczoznawcysamochodowego, który wycenił sprowadzony pojazd poniżej ceny katalogowej, to prawidłowo organy te, po dokonaniu analizy notowań dwóch ogólnie dostępnych katalogów zawierających notowania wartości rynkowych na rynku polskim katalogów wydawnictw Eurotax i lnfo-Ekspert, z których wynikało, że wartość rynkowa tego typu pojazdu, jak sprowadzony, określona na miesiąc (...), przy standardowym przebiegu, kształtuje się na poziomie (...), w jednym z katalogów i na poziomie (...) w drugim z katalogów, natomiast w opinii rzeczoznawcysamochodowego podano rzeczywistą wartość rynkową pojazdu na dzień (...) w kwocie (...), to prawidłowo Naczelnik Urzędu Celnego przyjął tę wartość (...), jako wartość wyjściową (bazową) dla tego pojazdu, służącą do ustalenia wartości celnej pojazdu. Następnie, tak ustaloną wartość rynkową organ prawidłowo skorygował o elementy składające się na strukturę ceny rynkowej towaru wprowadzonego na polski obszar celny i wpływające na wartość pojazdu elementy, tj.: stosowaną marżę handlową w wysokości 10%, podatki: 22% podatku VAT oraz 3,1% podatku akcyzowego. Taka kalkulacja ustalenia wartości celnej pojazdu, została sporządzona w sposób prawidłowy, zawierała ona bowiem opis oraz szczegółowe wyjaśnienie stopniowego odliczania od wartości rynkowej zawartych w niej elementów (marży handlowej i podatków). Ponadto, organ celny I instancji prawidłowo nie pomniejszył ww. wartości o należności celne, gdyż należało zastosować stawkę celną obniżona, jako że towar pochodził z Unii Europejskiej, która w dniu zgłoszenia pojazdu do procedury dopuszczenia do obrotu wynosiła 0%. W ten sposób organ celny otrzymał wartość pojazdu w wysokości (...) stanowiącą wartość celną towaru.

Za całkowicie nieuzasadniony należało uznać zarzut naruszenia przez organy celne przepisu art. 85 § 1 Kodeksu celnego, wskutek nieuwzględnienia unormowania, iż należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego i zarzut nieustalenia stanu towaru (pojazdu) w dniu zgłoszenia go do odprawy celnej, albowiem - według Sądu - organy celne, w pełni realizując dyrektywy wynikające z tego unormowania, ustaliły stan towaru z dnia jego wprowadzenia na polski obszar celny, właśnie poprzez przyjęcie za wiarygodną wartość i stan techniczny pojazdu wynikający z przedstawionej przez skarżącego do odprawy celnej opinii rzeczoznawcysamochodowego, powołanego, co należy podkreślić, przez samego skarżącego.

Zauważyć także należy, że gdyby skarżący nie dołączył tej opinii do zgłoszenia celnego, to organ celny mógłby powołać w sprawie biegłego rzeczoznawcęsamochodowego, który wyceniłby sprowadzony pojazd i, wówczas, ta opinia stanowiłaby dowód w sprawie, który umożliwiłby organowi celnemu ustalenie wartości celnej sprowadzonego przez skarżącego towaru. Natomiast późniejsze, tj. po dacie dokonania odprawy celnej towaru, kwestionowanie przez skarżącego wydanej przez "niejako" jego rzeczoznawcę opinii, nie może odnieść oczekiwanego przez skarżącego efektu w postaci odrzucenia tej opinii, jako dowodu w sprawie, gdyż organ celny po dacie dokonania odprawy celnej nie miałby żadnej możliwości ustalenia stanu sprowadzonego pojazdu na dzień jego wprowadzenia na polski obszar celny, tym bardziej, że skarżący - co sam podnosił w całym postępowaniu celnym - dokonał nakładów na ten pojazd, po jego wprowadzeniu na polski obszar celny.

Dodać do powyższej okoliczności należy także stwierdzenie, że jeżeli skarżący nie akceptował przedstawionej organom celnym opinii rzeczoznawcysamochodowego, gdyż nie odzwierciedlała ona rzeczywistego stanu pojazdu, to nie należało jej dołączać do zgłoszenia celnego. Natomiast fakt jej dołączenia do zgłoszenia celnego spowodował, że postępowanie celne przybrało taki, jak wyżej przedstawiony, a nie inny kierunek.

Odnosząc się natomiast do zarzutów ujętych w pkt pkt 3 i 4 skargi, a dotyczących załączenia przez organ celny do akt sprawy nieprzetłumaczonych na język polski dwóch stron tekstu pisanego z katalogu niemieckiego Schwacke Liste, co - według skarżącego - miało skutkować umożliwieniem mu wypowiedzenia się co do tak prowadzonego dowodu, a co stanowić także miało o naruszeniu przepisów art. 188 Ordynacji podatkowej w związku z art. 262 Kodeksu celnego, skład orzekający w spawie uznaje, że fakt załączenia do akt sprawy tych dwóch stron z katalogu niemieckiego nie mógł wywołać wskazywanego przez skarżącego skutku, gdyż, po pierwsze - organ celny I instancji w piśmie skierowanym do skarżącego z dnia (...) szczegółowo wyjaśnił treść tych stron z katalogu niemieckiego, a po drugie - załączone z tego katalogu strony nie zawierały treści tak skomplikowanych, aby nie mogła zrozumieć ich osoba o przeciętnych zdolnościach, a skarżący, jako wykonujący wolny zawód doradcy podatkowego (wynika to z faktu wykorzystywania do korespondencji w sprawie z materiałów piśmienniczych zawierającego nadruk kancelarii skarżącego), co należy założyć, posiada więcej niż przeciętne zdolności, więc nie mógł nie zrozumieć treści zawartych na tych dwóch stronach katalogu, tym bardziej, że treści te w istocie obejmują tabele z nazwami marek samochodów, ich modelami, seriami i parametrami technicznymi. Tak więc, organ celny nie był zobowiązany powołać w sprawie biegłego tłumacza do przełożenia tego tekstu z języka niemieckiego na język polski, gdyż w tej sprawie nie było wymagane posiadanie wiadomości specjalnych, aby zrozumieć tekst zawarty na tych dwóch stronach katalogu niemieckiego.

Także zarzuty ujęte w pkt pkt 1 i 2 skargi nie zasługują na uwzględnienie, gdyż z analizy decyzji organów celnych obu instancji, wydanych przez nie w sprawie, wprost wynika, że zawierają one rozstrzygnięcia, albowiem jednoznacznie z nich wynika, jaką wartość celną sprowadzonego towaru ustaliły te organy i, dlaczego zakwestionowały wartość transakcyjną. Ponadto, organy celne nie były zobligowane do wskazania przyczyn, dla których dowodom przedstawionym przez skarżącego odmówił wiarogodności, gdyż organy te właśnie dały wiarę dowodom przedstawionym przez skarżącego uznając, m.in. za dowód, załączoną przez skarżącego do zgłoszenia celnego, opinię rzeczoznawcy samochodowego.

Odnosząc się do zarzutu skargi ujętego w pkt 7, dotyczącego naruszenia przepisu art. 65 § 4 pkt 2 lit. b i lit. c Kodeksu celnego, który - według skarżącego - jest wskazany jako podstawa prawna dokonanego rozstrzygnięcia, pomimo tego, że decyzje organów celnych obu instancji nie wskazują, jaka jest wartość długu celnego, stwierdzić należy, że słusznie skarżący podnosi, iż organy obu instancji nie określiły w swoich decyzjach wysokości długu celnego, jednak wskazały, że stawka celna zadeklarowana przez skarżącego w zgłoszeniu celnym w wysokości 0% była prawidłowa, stąd też nie było podstaw do określenia wysokości długu celnego. Skoro zatem, organy te uznały zgłoszenie celne za nieprawidłowe tylko w zakresie innych elementów niż określone w pkt pkt a i b tego przepisu, to powinny były powołać w podstawie prawnej decyzji przepis art. 65 § 4 pkt 2 lit. c. Powyższa nieprawidłowość nie miała jednak wpływu na wynik sprawy.

Ponadto, wniosek skarżącego o odroczenie rozprawy wyznaczonej na dzień 21 czerwca 2006 r. Sąd uznał za niezasługujący na uwzględnienia, gdyż z adnotacji sporządzonej w sprawie przez sekretarza sądowego z dnia 8 czerwca 2006 r. wynika, że skarżącemu ponownie w dniu 8 czerwca 2006 r. została wysłana kompletna odpowiedź Dyrektora Izby Celnej na skargę, a ponadto, wskazać należy, że w piśmie tym organ odwoławczy nie zawarł argumentacji odmiennej od przedstawionej w zaskarżonej decyzji, tak więc Sąd nie pozbawił skarżącego możliwości zapoznania się ze stanowiskiem tego organu w sprawie.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Sąd skargę, jako nieuzasadnioną - na podstawie przepisu art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - oddalił.